Święty Szarbel znany jest wielu mieszkańcom ziemi łódzkiej. W wielu świątyniach naszej diecezji odbywają się nabożeństwa ku jego czci. Szarbel jest orędownikiem w wielu trudnych sprawach, które nas dotykają.

Jak ważny jest dla ludzi widzimy jednak na własne oczy będąc w Libanie. Figurę lub wizerunek Świętego spotykamy niemal na każdym kroku, obok figurki Matki Bożej. Na skrzyżowaniu ulic, w przydrożnych kapliczkach, przy wejściu do wielu domów prywatnych, kamienic, a nawet dużych bloków mieszkalnych. Ołtarzyki ze św. Szarbelem widzimy w każdym domu, który odwiedziliśmy. Imię świętego nosi większość poznanych przez nas chłopców. Wiemy, że Szarbel jest świętym, który codziennie jest wzywany w coraz trudniejszej dla Libańczyków sytuacji, jaką przeżywają wskutek pogłębiającego się kryzysu. Wybuch w bejruckim porcie pogorszył tylko i tak już trudne położenie Libańczyków. Według ostatniego raportu Banku Światowego, Liban jest dotknięty najpoważniejszym kryzysem gospodarczym w swojej historii. Kraj przygnieciony jest biedą i skutkami pandemii Covid-19. Ponad połowa mieszkańców Libanu żyje poniżej granicy ubóstwa, rośnie bezrobocie, a ludzie mają trudności z dostępem do podstawowych świadczeń, w tym opieki zdrowotnej. Na to wszystko nakłada się brak woli politycznej do stworzenia nowego rządu i przeprowadzenia niezbędnych reform. Libańczycy są na skraju wytrzymałości. To, co nadal w nich silne, to wiara, więc zawierzają swoje sprawy Bogu, wzywając wstawiennictwa św. Szarbela.

Nie mogliśmy nie klęknąć przy jego grobie, żeby prosić w ich intencjach. To równie ważny obowiązek, jak pomoc materialna, którą powinniśmy kontynuować.

„Święty Szarbel – jak mówił papież Paweł VI podczas beatyfikacji, 5 grudnia 1965 roku – jest znakiem zjednoczenia, jakie istnieje między chrześcijanami całego świata! Jego przykład i wstawiennictwo są dzisiaj bardziej konieczne, niż były kiedykolwiek”. Jakże aktualne są te słowa i dziś, po ponad 50 latach. To zjednoczenie w modlitwie i geście pomocy jest niezwykle potrzebne dzisiaj mieszkańcom Libanu. Temu zjednoczeniu niech patronuje św. Szarbel, wzór pokory, wytrwałej modlitwy, praktykowania cnót ukrytych i umartwiania siebie, wzór zapału, który nigdy nie gaśnie.