Franciszek zauważa, że otrzymane przez nią dary mistyczne przenosiły ją do nieba. Św. Teresa potrafiła też jednak przenosić niebo na ziemię, ponieważ jej życie stawało się przybytkiem Boga, w którym dla wszystkich było miejsce.

Odwołując się do Pawła VI, który zaliczył ją do doktorów Kościoła, papież przypomina o wyjątkowej odwadze, inteligencji i wytrwałości tej świętej, która łączyła w sobie wrażliwość na piękno z duchowym macierzyństwem względem wszystkich, którzy się zbliżali do jej dzieła.

„Jest w tym przykładem nadzwyczajnej roli, jaką odegrały kobiety w dziejach Kościoła i społeczeństwa. Choć dzieli nas od niej pięć wieków, płomień, który zapalił w niej Jezus, nadal jaśnieje w tym świecie, który nadal potrzebuje odważnych świadków” – pisze Franciszek.

Podkreśla, że jej przesłanie jest przeznaczone dla wszystkich. Kiedy je poznajemy i kontemplujemy, pociąga nas piękno słowa oraz prawdziwość zawartych w nim treści, budząc w nas pragnienie podążania po drodze doskonałości. Jej przyjaźń, towarzyszenie i kierownictwo daje nam pewność i spokój w naszym ziemskim pielgrzymowaniu - zapewnia Franciszek. Zachęca zatem do wsłuchania się w jej wezwanie, by wejść w samego siebie, spotkać Pana i dawać świadectwo, że „Bóg sam wystarczy”.

Na zakończenie papież przypomina o szczególnym nabożeństwie św. Teresy do św. Józefa. Obrała go sobie za mistrza, obrońcę i wspomożyciela. Jemu się zawierzała, pewna, że otrzyma łaskę, o którą prosi. Jej doświadczenie jest dla nas zachętą, aby czynić to samo.