Wręczą ją jutro wirtualnie podczas rozpoczynającej się o godz. 14.30 uroczystości z okazji pierwszego Międzynarodowego Dnia Braterstwa Papież Franciszek i Wielki Imam Al-Azhar Ahmed el-Tayyeb, pierwsi laureaci nagrody w 2020 r.
Latifa Ibn Ziaten urodziła się 1 stycznia 1960 w Tétouan w Maroko. Jest praktykującą muzułmanką i przybyła do Francji w 1977 roku w wieku 17 lat, aby dołączyć do swojego męża Ahmeda, który pracował dla francuskich kolei państwowych SNCF. Jest matką pięciorga dzieci, czterech chłopców i jednej dziewczynki. Jednym z synów był Imad Ibn Ziaten, sierżant 1. pułku spadochronowego, który podróżował z Francazal koło Tuluzy, kiedy Mohamed Merah zamordował go 11 marca 2012 roku.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Po śmierci syna udała się do Izards, miasta położonego na północny wschód od Tuluzy, gdzie mieszkał morderca. Po tym spotkaniu, w kwietniu 2012 r., postanowiła założyć młodzieżowe stowarzyszenie Imad ibn Ziaten na rzecz pokoju, aby pomagać młodym ludziom z ubogich dzielnic oraz promować laickość i dialog międzyreligijny. Stowarzyszenie jest sponsorowane przez aktora Jamela Debbouze.
Reklama
W lutym 2014 r., z udziałem ministra spraw wewnętrznych Manuela Vallsa, Rada Reprezentacyjna Instytucji Żydowskich we Francji (CRIF) Midi-Pyrénées uhonorowała jej stowarzyszenie. Otrzymała również wsparcie ze strony Ministerstwa Edukacji.
W styczniu 2015 r. została zaproszona do Synagogi de la Victoire w Paryżu, z udziałem ówczesnego Prezydenta Republiki Francuskiej, Francois Hollande'a, aby zapalić świecę na cześć siedemnastu ofiar ataku na Charlie Hebdo i wzięcia zakładników w sklepie koszernym Hyper w pobliżu Vincennes.
19 listopada 2015 roku, wraz z prezydentem Hollande'em, Latifa Ibn Ziaten otrzymała Nagrodę za Zapobieganie Konfliktom przyznawaną przez Fondation Chirac, za stałe promowanie dialogu międzyreligijnego i kultury pokoju.
W 2016 roku otrzymała nagrodę International Women of Courage Award przyznawaną przez Departament Stanu USA.
António Manuel de Oliveira Guterres urodził się 30 kwietnia 1949 w Lizbonie. Z wykształcenia jest inżynierem-elektrykiem. Pracował jako nauczyciel akademicki. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Socjalistycznej. Był parlamentarzystą, a w latach 1992–2002 sekretarzem generalnym Partii Socjalistycznej, od 1995 do 2002 premierem Portugalii, w latach 2005–2015 wysokim komisarzem Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców, od 2017 jest sekretarzem generalnym ONZ.
