W 12. rozdziale Księgi Zachariasza opisana jest troska Boga o mieszkańców Jerozolimy i Jego łaskawość wobec nich. Wyrażenie „dom Dawida” pojawia się w kontekście zwiastowania odnowy i powrotu do przestrzegania przymierza. Fraza ta odgrywa kluczową rolę w przekazie mesjańskim i odnosi się do obietnic Bożych związanych z rodem Dawida.

W okresie powrotu z niewoli babilońskiej (VI wiek przed Chr.), kiedy formował się prorocki przekaz Zachariasza, naród izraelski stanął przed koniecznością odnowy swojej państwowości, a z tym ściśle związana była potrzeba odnowy duchowej oraz liturgicznej. Obietnice dotyczące domu Dawida miały przypominać o trwałości Bożych obietnic i nadziei na mesjańskie odkupienie. W Księdze Zachariasza fraza ta odnosi się do linii królewskiej i duchowej, która ma odgrywać kluczową rolę w przyszłej odnowie Izraela. Nie chodzi tu jedynie o historyczne odniesienie do dynastii Dawidowej. Eschatologiczna wizja proroka zapowiada przyszłego mesjańskiego króla, który będzie się wywodził z tego rodu.