Ks. Przemysław Lech: Jak dużą rodziną jesteście?

Aleksandra i Gabriel Krzysztoniowie: Od 17 lat jesteśmy małżeństwem, mamy 6 dzieci w wieku od 5 do 16 lat i jednego aniołka w niebie, więc możemy powiedzieć, że jesteśmy dużą rodziną! Jesteśmy szczęśliwą i kochającą się rodziną, w której staramy się pielęgnować najważniejsze wartości, takie jak wiara, miłość, patriotyzm, szacunek, rodzina. Oczywiście zdarzają się spory i różnice zdań, szczególnie między dziećmi w wieku dorastania, ale w trudnościach dnia codziennego i radościach pomaga nam bycie blisko Boga. Dlatego oprócz różnych zawodowych obowiązków próbujemy stale dbać o rozwój duchowy naszej rodziny. W dzisiejszych czasach jest to trudne, ale mimo różnych przeciwności ze strony społeczeństwa czy mediów walczymy każdego dnia, aby być rodziną, przede wszystkim pełną rodziną, w której każdy jest ważny – zarówno mama, tata, jak i każde z dzieci.

„Mama i Tata – najlepsi wychowawcy świata” – to hasło marszu. W jaki sposób małżonkowie uzupełniają się w roli wychowawców?

Dla nas, jako małżonków i jednocześnie wychowawców naszych dzieci, kluczowe jest dbanie o ich dobry rozwój. Niewątpliwie ważne jest, aby mieć wspólne zdanie w ważnych sprawach, jak podejście do wiary i innych kwestii światopoglądowych. Na ile tylko potrafimy, umożliwiamy dzieciom realizowanie ich pasji, zarówno sportowych, jak i artystycznych. Uzupełniamy się nawzajem, dzielimy obowiązkami. Nie ma u nas jednej roli przypisanej tylko jednemu z rodziców. We wszystkim jesteśmy razem.

Gdzie odnaleźliście w Kościele swoje rodzinne „miejsce wzrostu”?

Kilka lat po ślubie zaczęliśmy odczuwać potrzebę znalezienia osób, które myślą podobnie jak my, dla których Bóg, małżeństwo i rodzina są ważne. Wynieśliśmy ze swoich rodzin wartość bycia we wspólnocie, dlatego zaczęliśmy szukać swojego miejsca wśród różnych wspólnot. Rozeznaliśmy, że najbliższy jest nam Domowy Kościół. Jest to gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie założona przez ks. Franciszka Blachnickiego, która pomaga małżonkom żyjącym w sakramencie małżeństwa czerpać łaski z tego sakramentu. Uczy, jak żyć blisko Boga, będąc w jedności ze współmałżonkiem. Duchowość małżeńska w ramach Domowego Kościoła realizowana jest przez wprowadzenie w życie różnych elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami. Są nimi: modlitwa osobista, rodzinna, małżeńska, spotkanie ze słowem Bożym, dialog, reguła życia i rekolekcje. Zobowiązania są dla nas darem od Boga. Jesteśmy w Domowym Kościele od 11 lat i czujemy, że jest to miejsce dla nas.

Jak z perspektywy oceniacie wpływ, jaki ta wspólnota miała i ma na waszą rodzinę?

Bycie we wspólnocie daje nam siłę w codziennych trudnościach, kiedy czujemy wsparcie i modlitwę innych, kiedy nawzajem ubogacamy się świadectwem własnego życia, kiedy widzimy, jak inni radzą sobie z podobnymi problemami w duchu wiary, będąc blisko Boga. Pomaga w wychowaniu dzieci. Wspólnota daje nam również dużo radości – ze wspólnych spotkań, zarówno kręgowych, jak również na szczeblu rejonowym, diecezjalnym i ogólnopolskim. W Domowym Kościele piękne jest również to, że spotykamy się na rekolekcjach w różnych częściach Polski i mimo dzielących kilometrów potrafimy utrzymywać kontakt, a przy kolejnym spotkaniu nawet po latach mamy wrażenie, jakby czas stanął w miejscu. Wspólnota DK otwiera nas również na służbę zarówno względem rodziny, jak i wspólnoty.

Jesteście liderami Diakonii Życia w diecezji sosnowieckiej. Czym jest ta diakonia? Jakie są jej cele?

Diakonia Życia to służba na rzecz życia. To działalność, która ma na celu formowanie członków Ruchu Światło-Życie, ale również otaczające nas środowisko, w różnych dziedzinach: płciowości, rodzicielstwa, obrony życia, miłości. Celem posługi jest kształtowanie właściwych postaw w zakresie przeżywania daru płci, ukazanie sensu czystej i odpowiedzialnej miłości, budzenie głębokiej świadomości daru życia. Ważnymi tematami jest kobiecość – męskość, planowanie rodziny, godność człowieka, zagrożenia życia. Posługa w diakonii realizowana jest m.in. przez udział w warsztatach, konferencjach pro-life, rozprowadzanie materiałów związanych z ochroną życia, prelekcje w różnych środowiskach. To także inspirowanie członków ruchu do włączania się w szeroko pojętą służbę na rzecz życia: poradnictwo rodzinne, działania w obronie życia, propagowanie dzieła Duchowej Adopcji itp. Diakonia Życia wspiera również członków ruchu, którzy podejmują taką posługę poprzez tworzenie im zaplecza merytorycznego i modlitewnego; zajmuje się również inicjowaniem działań na rzecz życia, współpracą przy takich działaniach z innymi środowiskami.

Życie ludzkie jest największą wartością. Ludzie wierzący chcą więc być głosem tych, którzy jeszcze nie mają głosu, aby się obronić. Czy taka jest idea Marszu dla Życia i Rodziny?

Największym zagrożeniem przeciw życiu są aborcja i eutanazja. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy społeczeństwo coraz częściej daje przyzwolenie na zabicie dziecka w łonie matki. Należy wciąż przypominać, że człowiek zostaje stworzony już od chwili poczęcia. Rozwój zarodkowy, płodowy, niemowlęcy, dziecięcy, dojrzałość czy starość to kolejne etapy życia człowieka, życia, które rozpoczęło się w momencie zapłodnienia. Każdemu życiu ludzkiemu należy się szacunek i ochrona jego godności, aż do naturalnej śmierci. Należy głośno o tym mówić, ponieważ te najmniejsze istoty nie mają prawa głosu i nie mogą same się obronić.

Co uczestnicy Marszu dla Życia chcą zamanifestować?

Marsz jest manifestacją przywiązania do wartości rodzinnych i poszanowania życia; pokazanie piękna rodziny, która jako pierwsza wspólnota oparta jest na małżeństwie – trwałym związku kobiety i mężczyzny, którzy przekazują dar życia. Zdajemy sobie sprawę, że szczególnie młodzi ludzie poddawani są różnym manipulacjom, gdzie podkreślane jest tylko własne ,,Ja”, gdzie dziecko traktowane jest przedmiotowo, a nie podmiotowo. Obraz rodziny jest dzisiaj niszczony przez propagowanie kłamstw na temat ludzkiej płciowości, dlatego powinniśmy chronić rodziny i walczyć o nie; należy również sprzeciwiać się wszelkim deprawacjom dzieci i młodzieży. Rodzina, w której jasno określona jest rola ojca czy matki, jest celem nasilonego ataku; propagowanie niewierności i rozwodów to nie tylko zagrożenie duchowe, ale również skazywanie rodzin na cierpienie. Małżeństwo i rodzina nie wychodzą z mody, chcemy o tym głośno mówić; możemy to pokazać idąc w marszu, publicznie deklarując przywiązanie do wiary i tradycji.

Czyli we wrześniu widzimy się na Marszu dla Życia i Rodziny w Sosnowcu?

Tak, widzimy się już 17 września w Sosnowcu. Zapraszamy wszystkich. Jeżeli życie ma dla Ciebie wartość, jeżeli uważasz, że wymaga ono ochrony od poczęcia aż do naturalnej śmierci, to jest ten moment, kiedy możesz to wyrazić. Nie bądź bierny, weź udział w tegorocznym Marszu dla Życia i Rodziny. Przyjdź, wyraź to i przekaż innym, swoją postawą, świadectwem, czynem. Nie szukaj usprawiedliwień czy wymówek dla innego spędzenia tych kilku chwil. Jeśli nie upomnimy się o podstawowe wartości w małżeństwie i rodzinie, kto zrobi to za nas?

W niedzielę 17 września w Sosnowcu odbędzie się kolejny Marsz dla Życia i Rodziny. To coroczne wydarzenie, w którym udział biorą wierni diecezji sosnowieckiej, manifestujący wyznawane przez siebie wartości, m.in. potrzebę ochrony życia poczętego oraz ideę rodziny opartej na związku mężczyzny i kobiety. Organizatorem marszu jest Diecezjalne Centrum Służby Rodzinie i Życiu w Sosnowcu. Spotkajmy się w niedzielę 17 września o godz. 15 pod katedrą Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu. Po odmówieniu Koronki do Bożego Miłosierdzia rozpoczniemy nasz marsz.