Zjawisko głodu jest dla współczesnego świata hańbą. Według raportu ONZ, w 2018 r. aż 2 mld ludzi nie miało zapewnionego bezpieczeństwa żywnościowego, a 820 mln cierpiało głód – czylico 9. człowiek na świecie. Umarły setki tysięcy, a nawet miliony głodujących, w tym znaczna liczba dzieci. Do takiej sytuacji dochodzi w warunkach światowej nadprodukcji żywności i jej marnotrawstwa w krajach wysoko uprzemysłowionych.
O ile jednak klęski głodu w jakimś stopniu wynikają z przyczyn naturalnych lub z powodu wyniszczających wojen, ludzkiej niewiedzy, nieudolności czy nieroztropności, o tyle głodzenie kogokolwiek miało zawsze charakter zamierzonego, a przez to zbrodniczego działania reżimów totalitarnych. Wstrząsających przykładów nie brakuje: Wielki Głód na Ukrainie w latach 30. XX wieku, klęski głodu w Chinach i Korei Północnej, śmierć głodowa więźniów w łagrach oraz obozach koncentracyjnych...
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Głód, głodzenie, morzenie kogoś głodem – żadne z tych określeń nie kojarzy się dobrze, zwłaszcza gdy używane są one z „zamiarem bezpośrednim” wobec kogokolwiek. Raczej skłaniają ku refleksji, jakie instynkty uruchamia w sobie autor takich sformułowań...
Reklama
Czy nie takie, jakie w 1941 r. kierowały esesmanami skazującymi na śmierć głodową dziesiątkę więźniów KL Auschwitz, w tym o. Maksymiliana Kolbego, który dobrowolnie zastąpił jednego z nich? W końcu to też była kara za naruszenie obozowej „praworządności”...
Jeżeli zatem polityk – zwłaszcza polityk niemiecki – mówi o „zagłodzeniu” państw, nawet jeśli miałoby to być „zagłodzenie finansowe”, to jest to skandal, który dla owego polityka powinien się zakończyć spektakularną dymisją i odejściem w polityczny niebyt.
